دیو خشکسالی

امسال دیو خشکسالی خودش را به بدترین شکل ممکن دارد نشان می دهد. ازالان بایدخودمان را آماده کنیم. تغییر سبک زندگی شاید اولین و کمترین کاری باشد که از تک تک افراد بر می آید. واقعیت این است که هرچه بنشینیم و غر بزنیم مشکلمان برطرف که نمی شود هیچ بلکه روز به روز بیشتر و بیشتر می شود. 

یکی از اثرات خشکسالی کاهش کاشت مواد غذایی و در واقع کاهش محصولات است و این خود در بازار و اقتصاد یعنی کاهش عرضه و وقتی کاهش عرضه اتفاق بی افتد خواه نا خواه گرانی دامنگیرمان می شود. مثلا اگر الان عادت داریم دو سه کیلو میوه با تنوع مختلف بخریم باید یاد بگیریم که در آن زمان با توجه به بودجه خانواده بیش از یک کیلو نمی توانیم خرید کنیم. زیرا درآمد ما که خشکسالی نمی فهمد که افزایش یابد بلکه ماییم که باید آن را مدیریت کنیم یا افزایش دهیم. 

مدیریت مصرف آب اشرافی و گرانقیمت مصرفی شهری از دیگر کارهایی است که ما باید انجام دهید. برخی معتقدند با توجه به اینکه بیشتر هدر رفت آب در بخش کشاورزی است چرا باید آنچه ما تحت عنوان صرفه جویی آب مصرفی خانگی می شناسیم را انجام دهیم. حرف همینجاست که دیگر همین آب مصرفی هم به اندازه وجود ندارد. لذا باید صرفه جویانه مصرف و مدیریت کنیم. برای تابستان یکی دو تا دبه آب یا گالن تهیه کنیم زیرا جیره بندی حتمی است. 70 درصد بارش کم شده و سدهای پنج گانه شهر تهران به شکل غیر قابل باوری خالی است. در استان خوزستان احتمال خیلی زیادی وجود دارد که چند سد از مدار تولید برق خارج شود . در نتیجه حتی هوای خنگ ناشی از کولرهای آبی هم نخواهیم داشت. پس باید پنکه های خاک گرفته را از انباریها در بیاورید و یا میلیاردر باشید و درآمدتان بالای 10 میلیون تومان در ماه باشد که بتوانید علاوه بر خرید و نصب کولر گازی که خود قیمت گزافی دارد هزینه ماهی یکی دو میلیون تومانی پول برق آن را هم بدهیم. 

اینها دیگر دست دولت نیست. باز هم تاکید می کنم در هر کشوری این مسائل پیش بیاید ریاضت مردم از اصول اولیه است. ما که دیگر در کمربند خشک زمین قرار داریم. من خیلی دیر نمی بینم که با این دولت و ملت(لطفا به کسی بر نخورد که خودم هم جزو این ملتم)  پر مدعای بی هنری که ما داریم و هیچ وقت نه مدیریت درست می کنند و نه خیلی اجرای صحیح  تا آخر 97 مجبور شویم تمام پروژه های عمرانی را به صورت 100 درصد بخوابانیم و سیاست نفت در برابر آب و غذا را اجرا کنیم.

بالاخره خشکسالی از روستاها و نادیده گرفتن فغان و زاری روستاییان و استانهای کمتر برخوردار به پشت دیوار شهرهای بزرگ رسید و امسال در 5 شهر بزرگ کشور جیره بندی داریم و دولتمردان ما دست روی دست و بی عرضه تر از همیشه دست به دعا و نماز استسقاء برداشته اند.

خدایا شکرت که ما مردمی داریم که با اینکه همیشه غر می زنند ولی هنگام بحران به داد هم می رسند و دست بر زانو زده و قد راست می کنند. خدایا شکرت مردمی داریم که خود را از خاکستر همچون ققنوس می تکانند و سرافرازتر از همیشه بلند می شوند. خدایا شکرت که مردم ما جنگ و زلزله و سیل و خیلی چیزها را تجربه کرده اند و سربلند بیرون آمده اند. خدایا می دانم که گذر این بلا نیاز به عزمی ملی دارد و همکاری تک تک مردم ایران ولی ما را از الطاف خود بی نصیب نگذار و گذر از این رنج را کمی سهلتر گردان.