آدمهای خوش شانس

دیشب برنامه دور همی را نگاه می کردم. استثنائا می خواهم از خانم مژده لواسانی بر خلاف رویه این وبلاگ نام ببرم. مجری 27 ساله جوان که از 3.5 سالگی مجریگری را شروع کرد. می دانید خیلی آدم باید خوش شانس باشد که در زمان درست و مکان درست استعدادش کشف شود. خانم لواسانی به نظر من از نوابغی است که این شانس را داشته که به طور اتفاقی میهمان یک برنامه کودک رادیویی شود و استعدادش کشف شود. از 12 سالگی نویسندگی را با جسارت در کنار گویندگی امتحان کند و از 16 سالگی در همان فضا باشد و آموخته هایی به اندازه یک دکترای رسانه داشته باشد و برنامه سازی کند و در 27 سالگی مجری برگزیده از نظر مردم شود و کلی آدم به او رای دهند. باید بگویم ایشان علاوه بر استعداد خوبشان خوش شانس هم بوده اند. والا ممکن بود در سنین بالاتر مثل فردوسی پور در یک مسابقه تلویزیونی استعدادشان کشف شود و این تجربه طولانی در کار مجریگری را نداشته باشند یا اینکه اصلا هیچ وقت استعدادشان شناخته نشود و اکنون مثل پدر بزرگوارشان یک وکیل موفق باشند. علاوه بر اینکه چهره نسبتا خوبی هم دارند و صدایشان هم مناسب این کار است. خوب ایشان حق دارند با شرایطی که داشتند به جوانها توصیه کنند که تا قبل از 18 سالگی تصمیمات مهم زندگیتان را بگیرید و برنامه ریزی کنید. به نظر شما امکان این کار برای بقیه بچه های این مملکت با این وضعیت اقتصادی قشنگ چقدر مهیا است؟ با این حال اینکه بچه ها تصمیم می گیرند چه رشته ای بخوانند و یا در آینده چه کاره شوند یک واقعیت است ولی اینکه همه بتوانند مثل ایشان موفق شوند چقدر امکان پذیر است و یا برنامه ریزیها چقدر در این مملکت به نتیجه می رسد خود قضاوت کنید.

خدایا شکر که هر از چند گاهی چند جوان موفق مثل ایشان هم می بینیم که برنامه ریزیها و زحمتهایشان به نتیجه رسیده و باعث شادی روح و روان ما نیز می شوند. خدایا جوانهای این مملکت را دریاب و به آرزوهایشان برسان. خدایا بیش از همیشه به حمایتهایت نیاز دارم. مرا دریاب.

پ ن- امروز برخلاف رویه این وبلاگ از دو نفر مجری که واقعا زحمت زیادی کشیدند تا موفق شوند نام بردم.