پسرها

شانزده روز است که پسر بزرگه مریض شده. از یک سرماخوردگی کوچک در آن روز بارانی شروع شد و حالا شانزده روز است که سه مرتبه داروهایش تغییر کرده و جواب نگرفته. سرفه های وحشتناکی می کند و گاهی از شدت سرفه دلدرد می گیرد. خس خس سینه را هم به این علائم اضافه کنید. امروز عکس و آزمایشهایش را یک متخصص ریه دید و کلی دارو هم ایشان مرحمت فرمودند. امیدوارم که این یکی نتیجه دهد. 

پسر کوچیکه مشغول درس و کلاس است. حسابی خودش را حبس کرده و پس از مدرسه کمی استراحت و مجدد حبس در اتاق و درس و درس و درس. پسر 17 ساله ما موهایش تک تک سفید می شود و من به این فکر می کنم که خدایا این چه زندگی ایست که برای بچه هایمان درست کردیم. امیدوارم که رشته مورد علاقه اش قبول شود.

و اما مادر کمی بهتر است. هرچند اصلا به استراحت اعتقادی ندارد ولی خوشحالم که پس از یکماه کمی اوضاعش بهتر شده و دردش کمتر شده است.

برای اینکه در این گیر و دار من و همسر هم مریض نشویم و بتوانیم از پس همه این سختیها بر بیاییم صلوات. :)

خدایا شکرت که اگر دردی هست درمان نیز هست. بیمه هم هست و درآمدی که بتوان هزینه ها را پرداخت کرد. امروز که داشتم فاکتورهای مختلف این چند روز را جمع می زدم خدارا شکر کردم بابت وجود بیمه و بیمه مکمل. بعد خودم را جای بندگان خدایی گذاشتم که مجبورند دو برابر درآمدشان را درماه بابت نداشتن بیمه برای درمان پرداخت کنند گذاشتم:( واقعا سخت بود. خیلی سخت. بعد به جای غر زدن بابت مریضیهای پی در پی خدا را شکر کردم. خدایا شکرت. بیشتر از همیشه هوای مرا داشته باش.