بدبختیم؟!!!!

گویند پیر مردی دو دختر داشت که یکی را به یک کوزه گر شوهر داده بود و یکی را به یک کشاورز. روزی تصمیم می گیرد برود به دخترانش سر بزند. منزل دختر اولش بود که از کسب و کار شوهرش پرسد گفت پدرجان کوزه های زیادی درست کردیم و گذاشته ایم در آفتاب خشک شود. اگر باران ببارد بدبخت می شویم. فردای آن روز به منزل دختر دیگرش رفت و از حال و احوال کار و بارشان پرسید که جواب شنید پدر جان بذر کاشته ایم و منتظریم باران ببارد خدا کند ببارد که اگر نبارد بدبخت می شویم. پیر مرد برگشت به خانه و همسرش از او پرسید که اوضاع دخترها چطور است جواب شنید که چه باران ببارد و چه باران نبارد بدبختیم. 

این موضوع حکایت بنده بود روز پنج شنبه. از جلسه ای بر می گشتیم، با استاندار یکی از استانهای گرمسیر داخل یک ماشین بودیم و گفتگو می کردیم. دستم را کردم بیرون و گفتم خدا را شکر دارد باران می بارد. دیدم می گوید الان نیستم و خدا کند در استان ما نبارد که سیل راه می افتد. بعد توضیح داد امسال ستاد مدیریت بحران اطلاع داد که روستاهای فلان دامنه در خطر هستند و سیل می آید. اعلام کردیم ولی مردم حاضر نشدند روستا را تخلیه کنند. باورشان نمی شد. می گفتند روستایی با این قدمت چطور ممکن است بارندگی خطری برایش داشته باشد. خلاصه با حکم تامین و ورود ارتش و زور اسلحه روستا را تخلیه کردیم و در مکانهای امن اسکان موقت دادیم. شاید باورتان نشود فقط بیست دقیقه وقت داشتیم. فردای آن روز که برای بازدید از منطقه رفته بودیم یکی از روستاها اثری از آثارش نبود. آنچنان سیل یکی از روستا ها را برده بود که از خانه ها حتی یک آجر نمانده بود و حتی یک تیر برق باقی نمانده بود و اصلا اثری از آثار روستا نبود. یک دره بزرگ پر از گل ولای و بدون هیچ اثری از بشر. کسی باورش نمی شد که در آنجا روستایی بنا شده بوده و این روستا قدمت هم داشته است.

با خودم فکر کردم اگر ببارد بدبختیم و اگر نبارد هم بدبختیم. خلاصه آنقدر اکوسیستم را دست کاری کردیم که حالا آرامش نداریم.

خدایا شکرت بابت همه آنچه دادی و ندادی و همه آنچه داریم و نمی بینیم و از درکش عاجزیم. خدایا این روزها بیش از همیشه به تو و توجهات ویژه ات نیاز دارم. خدایا باش. دانا و توانا و نزدیک. ای قادر متعال فقط از ید طولای تو بر می آید و بس.