فعلا

دو پست قبل را حذف کردم زیرا قول داده بودم نتایج تحقیقاتم را ارائه دهم:

1- با دو مسئول که اطلاعات دقیقی داشتند صحبت کردیم لیست اسامی کشته شده ها را دیدیم. همانطور که حدس زده بودم کمتر بودند یعنی به 50 نفر هم نمی رسیدند. در سرچهای اینترنتی هم به 12 اسم مورد تایید رسیدم (سر لیستشان پویا بختیاری) که اگر قبول داشته باشیم در کشور ما هیچ چیز مخفی نمی ماند و حتی حاشیه نشینها و دور افتاده ترین روستاها هم موبایل دستشان است و فیلم می گیرند نمی توان پذیرفت که در بین اقوام و دوستان و آشنایان کسی فردی غیر حاشیه نشین و فقیر نباشد که گوشی به دست اقدام به تهیه فیلم و گزارش و ارسال در فضای مجازی نکند. آنهم در کشوری که کوچکترین اتفاق به همت همین فضای مجازی مخفی نمی ماند. پس نمی توان پذیرفت که کسی کشته شده باشد و در فضای مجازی در موردش چیزی نیابیم.

2- از آنجاییکه حتی یک نفر هم از نظر من زیاد است چه رسد به این تعداد فعلا نمی نویسم  تا تک به تک نحوه کشته شدن این بندگان خدا را بفهمم. به خصوص در مورد موضوع شلیک مستقیم به سر.

3- یکی از احمقانه ترین سناریوها در مورد کشته شدگان انداختن آنها در رودخانه ها و دریاچه سدها است. این موضوع را هم پیگیر شدم. کیست که در مورد اعدامهای وحشتناک سال 62 خبر نداشته باشد. اگر کسی را بکشند اصلا برایشان کاری ندارد که ببرند و یک گوشه ای یا حتی گور دسته جمعی دفن کنند. چرا باید بی اندازند داخل رودخانه و دریاچه سد که آب جنازه را کنار بزند؟! اگر فحش نمی دهید یک دلیل منطقی بیاورید.

در پایان اگر حرفهای من باعث شده دل کسی بشکند و یا باعث ناراحتی کسی شود به شخصه عذر می خواهم. نه وابسته نظامم نه جیره خوارش. تمام مدت زحمت کشیده ام و دستم را بر زانوانم زده ام و تلاش کرده ام تا زندگی درستی داشته باشم. کشور ما وضعیت متشنجی دارد. همه دلمان آرامش می خواهد و یک زندگی معمولی راحت. این موضوع هم محقق نمی شود مگر اینکه به درک متقابل از هم برسیم و احترام همدیگر را حفظ کنیم.

خدایا شکرت بابت همه آنچه دادی و ما از آن غافلیم.